www.pedagogikalic2012.fora.pl

izabart

Tu wrzucamy opracowania tematow z cwiczen z psychologii klinicznej

izabart

Autyzm i zespół Aspergera
Autyzm i Zespoł Aspergera należą do grupy całościowych zaburzen neurorozwojowych. Charakteryzuja się brakiem odpowiednich dla wieku umiejętności uwarunkowanych dojrzewaniem mozgu. Zaburzenia dotycza wielu sfer rozwoju i funkcjonowania dziecka. Objawy:
zaburzenia interakcji społ.
Zaburzenia porozumiewania
Wyst, powtarzających się ograniczonych i stereotypowych wzorów zachowań , zainteresowan i aktywności
Zespół Aspergera jest najlagodniejszą forma całościowych zaburzeń . Autyzm może przybierac rózne formy od lagodnych po głębokie.
Dzieci chore charakteryzuje:
Dezorientacja w sytuacjach społecznych
Brak dostrzegania związków przyczynowo-skutkowych pomiędzy sytuacjami a zachowaniem innych ludzi
Fragmentaryczne postrzeganie swiata
Skupienie na szczegółach a nie całości
Zaburzenia centralnej koherencji
Impulsywność
Nadwrażliwość lub zmniejszona wrażliwość
W przypadku autyzmu wazne jest postawienie diagnozy jak najwcześniej- terapia powinna być podjęta przed ukończeniem 3 r.ż
Diagnozowanie wczesne (do 36 m-ca zycia) rodzice powinni zwrócic uwage w pierwszym roku zycia:
Brak rozwoju mowy
Stereotypowe zabawy
Brak reakcji na swoje imie
Stereotypie ruchowe- powtarzające się bezużyteczne ruchy
W okresie przedszkolnym:
Izoluje się lub nawiązuje kontakty w sposób nieadekwatny
Nie uwzglednia norm i zasad współżycia
Domaga się zachowania schematu dnia
Trudności dot. Wzajemności komunikacji
Nie interesuje się zabawami innych dzieci
W okresie szkolnym:
Zaburzenia w sferze kontaktow społecznych
Zaburzenia w komunikacji
Stereotypowe zabawy lub zainteresowania
Opor przed zmianami
ZESPOL ASPERGERA
Najlagodniejsza forma całościowych zaburzen rozwoju zwykle diagnozowana ok 8-12 r.ż.
Cechy:
Rozwoj poznawczy w granicach normy
W zasadzie prawidłowy rozwoj mowy
Zamilowanie do rutyny i rytuałów
Często/ niezgrabność ruchowa
Zaburzony rozwoj umiejętności społecznych
Ich zachowanie często jest interpretowane jako przejaw zlego wychowania- a oni nie rozumieja prawidłowo sytuacji społ, motywow dzialania, uczuc innych ludzi, z powodu odmiennego funkcjonowania mozgu.
Problemy w koordynacji ruchowej:
Zaburzenia równowagi
Sztywny sposób poruszania się
Wystepowanie wspolruchow
Obnizona sprawność manualna
Trudności w pisaniu
Trudności we współpracy podczas gier zespolowych
Zaburzenia rytmui naśladowania ruchow podczas zabawy
Zaburzenia sensoryczne: przeczulica lub niedoczulica w zakresie okreslonyc kanałów sensorycznych
Zadania nauczyciela:
Wspieranie w procesie dydaktyczno-wychowawczym
Dbanie o jego integracje spoleczna
Postawa: zyczliwa, wspierajaca, kreatywna, konsekwentna i przewidywalna
Dobrze jest zatrudnic asystenta który pomoze choremu

izabart

Dziecko z zaburzeniami lękowymi w szkole i przedszkolu.
-dziecko może mieć zaburzenia lękowe przed nowym otoczeniem
- obawa przed tym, czy dziecko dobrze zapamiętało wierszyk przygotowany na występ podczas uroczystości szkolnej
- dzieci, u których występują zaburzenia lękowe wyolbrzymiają negatywne aspekty wydarzeń np. że jest beznadziejny, jest gorszy od kolegów
- najmłodsze dzieci mogą bać się min. hałasów, potworów, burz czy separacji od opiekunów
- nastolatki boją się przede wszystkim szeroko rozumianej oceny społecznej
- zaburzeniem lękowym u dzieci przedszkolnych jak i szkolnych może być fobia, która utrudnia funkcjonowanie dziecka
- w wieku przedszkolnym dzieci boją się zwierząt i burz
- lęk przed separacją przejawia się również w przedszkolu ( dziecko zwierza się nauczycielowi)

Rolą nauczyciela jest pomóc dziecku sprostać wymaganiom edukacyjnym i rówieśniczym. Nauczyciel musi dużo rozmawiać z dzieckiem, w rozmowach z dziećmi musi posługiwać się własnymi przykładami z życia. Należy w pracy z dziećmi modelować sposób radzenia sobie z lękiem. Nauczyciel powinien uczyć dzieci dostrzegania wskazówek mówiących o niebezpieczeństwie ( przechodzenie w miejscu gdzie są pasy, przechodzenie na zielonym świetle).

izabart

DZIECKO Z ZABURZENIAMI TIKOWYMI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM I SZKOLNYM

Tiki mają postać ruchów mimowolnych występujących u dzieci ,pojawiają się nieoczekiwanie i mogą mieć różny charakter np. głosowy czy też ruchowy.
Praca nauczyciela będzie łatwiejsza jeżeli będzie znać pewne metody współpracy z dziećmi, które mają zaburzenia tików . Jedną z takich metod jest ignorowanie tych objawów ponieważ częste zwracanie na nie uwagi może nasilić objawy ich występowania. Nauczyciel powinien także przekazać reszcie grupy czy tez klasy aby nie zwracali uwagi na tiki kolegi bądź koleżanki.
Dzięki wiedzy nauczyciela na temat tych schorzeń może on przekazać rodzicom podejrzenia występowania zaburzeń u dziecka. Wtedy rodzice będą mogli podjąć jakieś kroki w tym celu poprzez pójście z dzieckiem do specjalisty. Nauczyciel może także swoje spostrzeżenia przekazać lekarzowi.
Współpraca nauczyciela, wychowawcy, lekarza i rodziców może okazać się powodzeniem oddziaływań terapeutycznych na dziecko gdyż wymiana informacji pozwoli być na bieżąco z zaistniałym zachowaniem.
Poprzez świadome powtarzanie tików mogą się one zmniejszyć w pewnym stopniu. Jednak stosowanie tej metody może powodować pogorszenie zaburzeń tików u dziecka.
Jeżeli będziemy nagradzać dziecko pochwałami , dobrymi słowami może to je zmobilizować i dziecko będzie sie kontrolowało. Natomiast nie powinniśmy karać w żaden sposób dziecka za to gdyż to nie jest jego wina.
Przedstawione wyżej metody mogą być stosowane również przez nauczyciela np. w czasie przerwy lekcyjnej , zajęciach dodatkowych czy też po lekcjach gdyż są one proste i może to zwiększyć skuteczność wyzbycia się tych zaburzeń.